Bar!

Beste en lieve FB vrienden en familie,
Zoals jullie misschien al in mijn startbericht op FB al hebben gelezen is mijn mobiel en ook nog mijn camera gejat. Nu gaat het me met name aan het hart dat op mijn camera zoveel foto's staan van mijn schooltje met mijn leerlingen en mijn trip naar Machupichu. Die zijn nu allemaal in het bezit van de dief. Kostbare herinneringen zijn nu nog alleen maar in mijn hoofd. Maar het kostbaarste is dat ik weer mijn waarde en talent gevonden heb. Het lesgeven aan de kinderen geeft me zoveel nieuwe energie en kracht dat het het me hèlemaal blij maakt. Wel merk ik dat ik aan het eind van de dag erg moe ben. Ik geef heel veel aandacht aan de kinderen waardoor mijn krachten wegvloeien. Het is me toen ik in Nederland lesgaf via intervisie op mijn lesgeven ook vaak gezegd dat ik mijn krachten beter zou moeten verdelen. Het was mijn valkuil en is het nog steeds.
Mijn verblijf en werk in Peru heeft me laten inzien dat ik geen slechte leraar was in Nederland. Om onder deze barre omstandigheden mezelf tegen te komen was mijn doel.
Bar waren ook de weersomstandigheden. Het is hier vaak regenachtig en steenkoud. Soms lig ik al om 18.00 uur in bed om een beetje warm te worden en om 7.00 uur sta ik al onder de (koude douche!) om 's morgens van de zonnewarmte te kunnen genieten. Ik bereid mijn lessen voor en heb dan nog tijd om mijn Spaans een beetje bij te houden. Ik ontbijt om 8.00 uur met Sara en Clara, twee doofstomme meisjes van wie ik dan ook nog wat les krijg in gebarentaal. Zo spelen heel wat talen door mijn hoofd. Ik heb in Duits, Engels en Frans lesgegeven in het Nederlandse onderwijs en nu leer ik er ook nog Spaans en gebarentaal bij.
Morgenmiddag ben ik bij de familie van Cristina uitgenodigd om te eten. Haar hele familie is er die allemaal veel interesse in me hebben. Erg lief allemaal maar erg vermoeiend om de hele tijd Spaans te spreken en te luisteren. Ik heb tegen Cristina gezegd dat ik eigenlijk heel graag op mezelf ben ("solitario") en dat ze het me niet kwalijk moet nemen als ik eerder opstap. Ze zei dat ze al had gemerkt dat ik erg "solitario" ben. Ik lees en studeer veel en luister naar muziek op mijn iPhone in mijn eentje. Ook wandel ik veel als ik in Cuzco ben in het weekend door de hele stad. Ik ken Cuzco al op mijn duimpje daardoor.
Zondagmorgen ga ik door de bergen rond Cuzco paardrijden . Paardrijden was al van jongs af aan mijn grote passie. En nu ben ik in de gelegenheid op een echt zuidamerikaans paard te rijden afstammend van de Spaanse paarden van de conquistadores. Want paarden kwamen hier niet voor totdat de conquistadores het land hadden bezet. Ik verheug me er erg op. En maandagmorgen om 7.00 uur reis ik weer met de bus naar Queriohasi om weer een week les te geven. Helaas kan ik jullie dus geen foto's laten zien van afgelopen week.
Hartelijke groeten van Remie.